Birçok kadının yaşadığı acabaları yaşadım... Hatta yeri geldiğinde akıl almak için derdimi yazdım. Hoş dinlemedim ama olsun. Para verseler öğrenemeyecek tecrübeleri öğrendim. İyikide dinlememişim. Babam küçük yaşta vefat etti. Bilen bilir babasız büyümek hep eksik büyümektir, hep inanmaktır. Bende aynısını yaşadım. Gördüğüme değil hep duyduğuma baktım. Çünkü insan inanmak istiyo sadece ve görmeyip 2 lafa kanıyo inanmak istediği için. Neyse biriyle tanıştım. Lafta ölüp bitiyodu ama çok içiyodu. Senin için bırakıcam dedi inandım güvendim. Sadece lafına kandım. Kısa süreli vazgeçti ama sevgiye sahiplenilmeye o kadar açmışım ki sadece inandım. Evlendik. 2 ay içmedi ama 2 ay sonra eve gözleri kanlanmış gelmeye başladı. Ne alkol kokusu var ne başka bişey. Sadece yorgun. (Bu kadar detaylı anlatıyorum ki anlayın diye, ben gibi o kadar çok kadın varmış ki) sonraları bir bira içeyim dedi 3 bira 5 bira. En sonunda ki bu dediğim 5 ay olmadı. Finalde duş almaya girip ağzından salyalar akan kendini bilmez bi adama dönüştü. Meğerse adam oldum olası bağımlıymış... gram anlamamışım. Bende zaman zaman alkol alırım ama bu başka bişeydi. En sonunda adam gözümün önünde krizlere giren yalvarırırım bonzaimi çöpe atma diyen bir adama döndü 9 ayda falan. O sırada ailemin evine gittim yalvarıp içmicem diyip ilk banyoya gittiğinde krizlere girdi. En sonunda, kaşım patlayıp kendisi bonzai almaya giderken YETER dedim. Aileme döndüm. 5 ay odamdan dışarı çıkmadım. Yemedim,içmedim. O sırada bir kere bile gelmedi. Aradı evet ama içmiş ağzı dili bile dönmezken. Ayağa kalkmam gerektiğini anladım 5. Ayın sonunda. Zar zorda olsa boşandım. İşe başladım. Benden 15 yaş büyük biri beni öyle bi sardı sarmaladı ki... evlenmiş boşanmış oda. Çocuğuda var üstelik 19 yaşında kocaman erkek evladı.. Evlilik istemiyorum dediğimi en başında söyledim. Saygı duydu tabii. İstediğiniz gibi yargılayın ama benim yaşamım bu. Babam yok annem beni büyütüp evlendirdikten sonra kendi evlendi. Boşandıktan sonra manevi olarak tek başımaydım. Ama şimdiki hayat arkadaşım ne annemi aratıyo nede adam gibi koca olmayı. Tek yaşıyorum. Her sabah kahvaltımı bile getiriyo.. babamdan kalan bi param var onunla geçiniyorum ama sevgilim onun kuruşuna dokundurtmuyo. Bazı akşamlar beraber kalıyoruz. Ailesiyle tanıştırdı ama benim her sözüme o kadar değer veriyo ki ne zaman istersen o zaman hayatımızı birleştiririz diyor. Oğlu ile aram çok iyi. Çol saygılı efendi bir çocuk. Kendi sadece ben alkol içtiğim zamanlarda alıyor. Zaten 2 3 kadehten fazla içmiyor. Sporunu asla aksatmıyo. Perşembeleri içmiyo 1 tane bile. Her sabah namazını kılıp öyle evden çıkıyor. Öyle güzel bir düzen oturttuk ki... ama asla ilk eşim gibi ölüyorum bitiyorum demez. Davranışlarıyla ağızımdan çıkan her lafa saygısıyla beni sevdiğini anlıyorum. Mesele ne lafları ne içmesi ne de namazında niyazında olması arkadaşlar. Mesele sadece iyi vicdanlı merhametli olması. Kimse namaz kılmıyo diye şerefsiz değil. Kimse alkol içiyor diye namuzsuz değil. Kimse sana aşığım herkesten geçerim dediği için size aşık değil. Laflara değil, sizin hayatınızda ne kadar yükü sırtlanıyo ona bakın... Omuzunuza ne kadar destek olursa o kadar mutlu olur, o kadar mutlu edersiniz.
